Geschiedenis Ponyclub Maastricht

In Camerig is Miek Last rond 1960 begonnen met een ponyclub met 11 ijslander paarden. Ze was op zoek naar een fijn paard voor zowel kinderen als voor volwassenen. De Ijslander viel meteen in de smaak door het fijne formaat en de heerlijke tochten die je ermee kunt maken. Al vrij snel heeft Miek de zadels van de paarden afgehaald, die hadden ze niet nodig om door het bos te kunnen galopperen.

Na enige tijd is de ponyclub verhuisd van Epen naar de sint Pietersberg in Maastricht. Daar heeft Miek de club voortgezet onder de naam Ponyclub Sint Pieter. Bij Miek beleefde je avonturen in het bos en er werd volop door het bos geracet.

okke_michaya.pngOkke Last, de zoon van Miek heeft de ponyclub in 1985 overgenomen. Okke bracht zijn eigen regels en structuur in de club. Er werd niet alleen meer geracet op de paarden, maar het goed leren zitten op een paard zonder zadel en het leren rijden werd belangrijk. Ook veranderde hij de naam in Ponyclub Maastricht. Okke hechtte veel waarden aan: praten met de paarden, het sociale aspect van de ponyclub, het rijden zonder zadel. Menig kinderen hebben bij Okke op de ponyclub hun jeugd doorgebracht.

Frederike Heijnen is in 1994 bij de ponyclub komen rijden. Wat is begonnen met één keer in de week, was uitgelopen naar dagelijks helpen met de lessen en de verzorging. Het voortzetten van de Ponyclub was altijd al een wens van haar, maar door het overlijden van Okke, is het hele proces versnelt.

Ook Frederike bracht haar eigen veranderingen in de ponyclub aan, die te zien zijn op de site. Maar de basis: Het rijden op ijslander paarden in de natuur zal altijd blijven.

Familie Last heeft een bijzondere Ponyclub opgericht, waar veel mensen met plezier aan terug denken. Frederike heeft met steun van de familie Last de kans gekregen om de Ponyclub voort te zetten. Op deze manier blijft het levenswerk van Miek en Okke bestaan. De ponyclub blijft in ontwikkeling zodat er nog vele mensen mogen genieten in Maastricht van deze ponyclub.